అవకాశవాద కవుల చేతుల్లో
కవిత్వమా నువ్వొక వేశ్యవి
పంచలూ, శాలువాలూ, ఊరేగింపుల అరుపులు
వెనుక దీనంగా నడుస్తోన్న కవిత్వమా
ఒకరోజు కళ్ళలో రక్తం చిమ్మి, తెల్లారిపోక ముందే
తెల్లని వీర్యం చిందించి
దేశం, భక్తీ, సంస్కృతీ , ధర్మమూ...
అయ్యో..! నా కవిత్వమా తాంబూలమేసి
తుపుక్కున ఉమ్మబడ్డావు కదే...
ఇప్పుడొక గాజు సీసాలో
నిన్ను బంధిస్తాడు వాడు... మరో రోజు
నీకు జంధ్యం వేసి, తీర్యక్ పుండ్రాలు గీసి
దేశపు బోనులోకి వదిలి నీతో తైతక్కలాడిస్తాడు...
మార్కెట్ రాంప్ పై నువ్వొక నిస్సహాయ మోడల్ వి..
పిల్లినడకలు నడిచీ, నడుములను ఊపీ
దూది పిర్రల మీద గుడ్డముక్కని చేశారు కదే నిన్నూ..
'కులం చిరకాలం ఉండాలండీ' అని
జంధ్యం సవరించుకు రాస్తున్న వాడే
'అమెరికాలో అంత రేసిజం ఏంటండి' అనే
కోకిల పలుకులు పలుకుతున్నాడు
పాకిస్తాన్ నాశనం కావాలని
పూజలు చేస్తూనే
సిరియాపై కవిత్వమై కన్నీరవుతున్నాడు
'యుద్ధం ఏదైనా చనిపోయేది
మనుషులే కదా' అంటే
'అయ్యో అది వేరండి, మీకు బొత్తిగా
దేశభక్తి లేదు' అంటూ
మాట మార్చే మేల్ ఎస్కార్ట్ వాడు
ఏడవకేడవకు. ఇప్పుడొక కొత్త పొద్దు వచ్చింది.
ఇప్పుడు నడుస్తున్న కాలం
జంధ్యాలను తెంపి
ఇంటిముందు దండెంకట్టి
తునకల్ని ఎండేస్తున్న కాలం
కవిత్వపు 'జంధ్యాలను'
తెంపేందుకు సాహిత్యమూ
కత్తులతోనే 'పెరియార్'లను
కంటున్న కాలం
2/3/18
నరేష్కుమార్ సూఫీతో కలసి
No comments:
Post a Comment