ఎన్ని వందల వేల పుప్పొడుల
ముద్దులిచ్చానో నా సీతాకోకచిలుక
నవ్వుల కనులకి
చూపుల మెరుపులు పుట్టించిన
ఆ విప్పారిన నేత్రాలకి
ఎడబాటనంతరం కలయిక
కనులు ఎందుకో కాంతివిహీనం
గుండెలో మొదలై గొంతులో ఆగిపోయిన మాట
జ్ఞాపకాలు కంటనీరై ఒలికిన కాలం
నిశ్శబ్దాన్ని చేదిస్తూ కవిత్వం
No comments:
Post a Comment