Wednesday, July 25, 2018

ప్రేమలేఖ 15

పదాలకు ఇమడకుండా,
మాటల్లో చెప్పలేని కొన్ని భావాలుంటాయి. నువ్ కనులతో పలికించినట్టు. నా ఎదపై మోపిన నీ పాదాలను ముద్దాడినట్లు.
ఇప్పుడు అంతే ఏం రాయాలి. రాయడం మొదలెడితే ఎంతని రాయాలి. జ్ఞాపకాల్ని అక్షరాల్లో కలబోసుకోనా! ఊసుల్ని పదాల్లో కూర్చనా! ఆనంతానంతా ప్రేమను వాక్యాలుగా చేసి ప్రవహింపజేయనా! వాక్యాలన్నీ ప్రవహించి ప్రవహించి ఏదో ఓ రోజు సంద్రమవుతాయి. వాక్యాల సంద్రంలో జ్ఞాపకాల లోతులుంటాయి. గాయాలుంటాయి. తిరుగుబాటు పాటలుంటాయి. కింద పడ్డ ప్రతిసారీ మళ్ళీ నిటారుగా లేచి నిలబడ్డ ధిక్కారం ఉంటుంది. స్వాభిమాన ప్రకటనలు ఉంటాయి. నువ్వుంటావు. నేనుంటాను. మనంగా బతికిన కాలం ఉంటుంది. ఎడబాటు, కన్నీళ్లు, వలపోతలు ఉంటాయి. ఎప్పటికిలాగే కలలకై మనం చేసే ప్రయాణం ఉంటుంది. కలసి కన్న కల ఉంటుంది. కలసి కనాలకున్న కల చెదిరిపోయిన విషాద జ్ఞాపకంగా ఉంటుంది. నవ్వుతూ, లేడిపిల్లలా గెంతుతూ కళ్లముందుకు వచ్చిన అల్లరి పిల్ల 'కల' ఉంటుంది. ఎందుకో ఇవన్నీ చెప్పాలనిపించినపుడు చెప్పుకోవడానికి నువ్వుండవు. దూరంగా ఎక్కడో ఉంటావ్. ఎప్పుడు వస్తావో తెలియదు. కానీ మళ్ళీ వస్తావనే నువ్ ఇచ్చిన నమ్మకం, చూడమన్న ఎదురుచూపు ఇంకా నాతోనే ఉంది. ఉంటుంది. అది గొంతులోకి దిగిన హబ్సన్ మత్తులా ఉంది.

నీకు రాద్దాం అని కూర్చోగానే ఎందుకో కీట్స్ గుర్తొచ్చాడు. కీట్స్ తన ప్రేయసికి రాసిన లేఖ గుర్తొచ్చింది. చదువుతుంటే, కీట్స్ పోయెమ్ ఒకటి గుర్తొచ్చింది.
"Pillow'd upon my fair love's ripening breast,
To feel for ever its soft fall and swell,
Awake for ever in a sweet unrest,
Still, still to hear her tender-taken breath,
And so live ever—or else swoon to death." ఈ కవిత పాదాలు నిన్ను ఇంకా ఇంకా మిస్ అవుతున్న అని గుర్తుచేశాయ్. నిజంగానే ఏదో sweet unrest ఎదను తొలుస్తుంది. అయితే అది కీట్స్ అన్నంత swoon to death స్టేజ్ కి ఇంకా రాలేదు.

చరిత్రలో కొన్ని తేదీలు మర్చిపోలేం. కొన్నిసార్లు కావాలని మర్చిపోయినట్టు నటిస్తాం అంతే. అవి అట్లా ఉండిపోతాయ్. ఎంతకీ తుడిచిపెట్టుకుపోని జ్ఞాపకంగా.  ఆ తేదీల చుట్టూ అల్లుకున్న గడచిన అందమైన క్షణాల్లా. కొన్ని తేదీలు పురాస్మృతులు కాదు. వెన్నాడే జ్ఞాపకాలు. మరికొన్ని చక్కిలిగింతల చిరునవ్వులు. మెడఒంపును తాకిన వెచ్చని నిచ్వాసలు. చలికాలపు వెచ్చని, ఎండకాలపు చల్లని రాత్రులు.

Monday, July 16, 2018

ప్రేమలేఖ 14

ఓయ్ పిల్లా. నిన్న కల్లోకి వచ్చావ్. రోజు ఇదే చెప్తావు అంటావు. 'sex with love, sex without love' మీద ఓ రాత్రంతా మాట్లాడుకున్నాం గుర్తుందా. అదేనోయ్ 'నీళ్లు, గ్లాసు సిద్ధాంతం'. నిన్న ఓ సినిమా చూశాక ఎందుకో ఆ చర్చ గుర్తొచ్చింది. ఆ చర్చ, నీళ్లు గ్లాసు సిద్ధాంతం కన్నా రాత్రుల్ని 'ధార'పోసిన వాడ యువకులు వెంటాడారు.
ఇందు అనే గడి గావురాల పిల్ల. సిక్స్ ప్యాక్ యువకుణ్ణి చూసి ప్రేమ?లో పడుతుంది. ఓ రోజు అతన్ని ఇంట్లోకి లాగి గోడకు అదిమి ప్రేమిస్తున్నాని చెప్తుంది. వాళ్లిద్దరూ చెట్లేెంబడి, పుట్టలేంబడి పడి ప్రేమించుకుంటారు.  అమ్మాయి ఇంట్లో ఎవరూ లేకపోతే పిలుస్తుంది. అక్కడ అంతే they make love. Or love makes them. ఓ రోజు ఆ పిల్ల ఇంట్లో మన విషయం చెప్తా అని పోతుంది. నువ్వు వెళ్ళు అని హీరో వాళ్ళ డాడీని పంపిస్తాడు. తెల్లారి హీరో లేచేసరికి యాక్సిడెంట్ అయి డాడీ హాస్పిటల్ లో, ఇందుకి వాళ్ళింట్లో నిశ్చితార్థం. హీరో పోతాడు. ఇందు వాళ్ళ అయ్యా తంతాడు. హీరోని బంధించి ఇందుకి పెళ్లి చేస్తాడు. అంతే అమ్మాయి అమెరికా, మనోడు  గంజాయి తాగుతూ, గడ్డం పెంచుకుని, ఆమె ఏడాబాటులో కలిగిన విరహంలో ఇక్కడ. ఇక్కడి వరకు మన చర్చకు,రాత్రుల్ని 'ధార' పోసిన వాడ యువకులు యాది రావడానికి సంబంధమేమి లేదు.
మూడేండ్ల తరువాత ఆ పిల్ల అమెరికా నుండి తిరిగి ఇంటికి వస్తుంది. హీరో పోయి తనతో రమ్మంటాడు. తాను రానంటుంది. మీ నాన్నకి భయపడుతున్నావ్ అంటాడు.  పెద్ద గొడవ. కట్ చేస్తే. హీరో వాళ్ళ డాడీ వచ్చి తీసుకొని పోతాడు. ఊరోదిలి పోదాం అంటాడు. అప్పటివరకు ఎక్కడికి పోకుండా ఓ గదిలో బంధిస్తాడు. 'ఎప్పుడు ఆ పిల్ల గురించే గాక, వీడి గురించి కూడా ఆలోచించు డాడీ' అని దోస్తు అంటే 'ఆ పిల్ల వీణ్ణి ప్రేమించలేదు. వాడుకొని వదిలేసింది. వీడు దాన్నే ప్రేమ అనే భ్రమలో ఉన్నాడు. ఆ అమ్మాయి ఇంట్లో వాళ్ళకి భయపడి పెళ్లి చేసుకొని పోలేదు. తానే ఆ అబ్బాయిని ఇచ్చి పెళ్లి చేయమని అడిగింది' అని చెప్తాడు. ఆ పిల్ల భర్త వస్తున్నాడని, హీరోని అతడు వెళ్లిపోయే వరకు కనపడకుండా చేయమని ఇందు తండ్రి తన శత్రువునే అడుగుతాడు. ఆ విషయం తెలిసిన ఇందు కనపడకుండా చేయడం కాదు, చంపమని సుపారి ఇస్తుంది. రౌడీల విచ్చుకతుల వేటలో గాయపడి, తనని చంపమన్నది ఇందు అని తెలుసుకుని దేహమే కాదు, హృదయమూ గాయపడి తన దగ్గరికి వస్తాడు. తనని చంపాలనుకొని గొంతు నులిమి వదిలేస్తాడు. సూక్ష్మంగా ఇది కథ.
ఈ కథ దాదాపు చాలా ఊర్లలో జరిగేదే. ఊర్లలో అనడం కన్నా ఊరికి, వాడికి మధ్య జరిగేది అంటే బాగుంటుంది. హీరో డాడీ అన్నట్లు 'నీకు వాడుకోవడానికి మొరటోడు కావాల్సి వచ్చింది. పెళ్లికి మాత్రం సాఫ్ట్ గా ఉన్నోడు కావాలా?' ఈ మాట చాలా పల్లెల అనుభవం. దొర్సాని, కామాంధు కూతురు సర్వనామమే. కోటేశులు ఇందులో శివలాగా సర్వనామమే. Rarest of the rare cases అన్నట్లు చాలా అరుదుగా ఊరి తండ్రి తన బిడ్డది తప్పు అని ఒప్పుకుంటాడు. ఈ సినిమా కథలో నిజంగా ఒప్పుకున్నాడా!? సినిమాటిక్ సన్నివేశం కోసం తీశారో తెలియదు. ఇందు తండ్రి తన కూతురుది తప్పు అని ఒప్పుకుంటాడు.
Tongue can be lie but eyes can't అన్నారెవరో. నిజంగా ప్రేమిస్తే కళ్ళలోకి చూస్తే తెలుస్తుంది అన్నారు ఇంకెవరో. అది ఎంతవరకు నిజమో కాదో తెలియదు. కానీ గుండెల్లో ప్రేమనంతా కళ్ళలోకి తీసుకొచ్చి నువ్ ఒక చూపు విసురుతావ్. వెళ్తున్నప్పుడు ఎడబాటును  అంతే, మాటల్లో గాక చూపులోనే చెప్తావ్. ఆ పిల్ల అంతలా వాడ్ని తన కళ్ళతోనే మాయ చేసింది. కాకపోతే కళ్ళనిండా కామకాంక్ష. ఆ కామాన్ని అతడు ప్రేమనుకున్నాడు. తాను అలాగే నమ్మించింది.
ఈ దేశంలో దోపిడీకులాల కామవాంఛలు తీర్చుకొనేందుకు ఎక్కువగా వాడిన ఆయుధం ప్రేమ. చాలా అరుదుగా ఊరు, వాడ మధ్య విరబూసిన ప్రేమను తెగనరికెందుకు ఎన్ని ప్రయత్నాలు జరుగలేదు.అయ్యలకు భయపడి, వాడే నా చెయ్యిపట్టి లాగాడు అంటే ఎన్ని తలలు నేల రాలలేదు. ఈ సినిమా చూశాక ఏదో వెంటాడుతుంది. వెంటాడుతున్నది ఏమిటా అని వెతికితే అది వెలి ప్రేమ. అంటరాని ప్రేమ. పాలెర్లను బలి పశువులను చేసిన వెలిప్రేమ. అమ్మాయిలను చిదిమేసిన అంటరాని ప్రేమ.
వచ్చాక ఓ కవిత రాసుకున్న.
శీర్షిక: అంటరాని ప్రేమలేఖ
అమ్మాయిగోరు
గడి గావురాల దొర్సాని
మీరు మీద మీదకచ్చి పడుతాంటే
గళ్లపట్టి మీదకు గుంజుకుంటే
కండ్లల్ల కండ్లు పెట్టి పానం
నీళ్ల లెక్క తోడుతాంటే
ప్రేమే అనుకున్న

దొర, పెద్దోర్సాని ఊరికి పోయినప్పుడు
ఇంట్లకు పిలిచి దేహాన్నీ రాజేస్తే
అదిరిన అధరాల సాచ్చిగా
గుండెలో రవుతం అలలెక్క ఎగిరివడ్డది
రాత్రి చేను గట్టుకాడ
రాలిన తంగేడు పూలు
మనకింద పడి నలిగితే
అది ప్రేమకు సాక్ష్యం అనుకున్న
మొగులెనుక ఎన్నెల దాగుంటే
మనకు ఏకాంతం ఇవ్వనీకి అన్నావ్

దొర్సాని
నీకు నేను జేసిన 'ఏకాంత సేవ'
ధార పోసిన కాలం
మనకే తెలుసు

ఊళ్ళ ఎవలకు చెప్పకు అంటే
దొరకు భయపడుతున్నవేమో అనుకున్న
ధోఖ ఇవ్వజూస్తున్నవని తెల్వలే
మోటు దేహపు వాటమే కావాలంటే
ఆశలేమి పెట్టుకోకపోతుంటి కదా దొర్సాని
ప్రేమ అంటివి
దొరకు జెప్పి ఒప్పిచ్చి పెండ్లాడతా అంటివి
అన్ని ఉత్తమాటలేనా దొర్సాని
నువ్వు బీ మీ ఇంటి మొగోళ్ల ఏశాలే ఎస్తివి

మేం ఏశాలు కడుతాం యువరాణి
మా ఏశం పొట్టకూటికి దొర్సాని
హరిశ్చంద్రుడు, వీరబాహుడు, హిరణ్యకశిపుడు, నరసింహుడు ఒక్కటా, రెండా తీరొక్క ఏశం కడతాం
మీలెక్క పానాల్దీసే ఏశం ఎన్నడూ ఎయ్యలే.

నువ్వెంది దొర్సాని
మనువు పేరు చెప్పి 'మనువు' లెక్కే జేసినవ్
నా పానం దీసి పత్తా లేకుండా పోయినవ్
మీకు ప్రేమ పది నిమిషాల 'సుఖం' అయినచోట
మాకు పానం దీసుకునేంత ఇజ్జత్ అయింది
అందుకే దొర్సాని
మేం దూలాలకు ఏలాడుతుంటే
మీరు గాలి మోటార్లలల్లా దేశాలు ఎగిరిపోతుండ్లు

దొర్సాని ఒక్కమాట
మాకు ప్రేమించుడే అత్తది
కథలు చెప్పుడు, ఏశం కట్టుడే అత్తది
మీ లెక్క
కథలు పడుడు, ఏశాలు ఏసుడు రాదు
పాదం కందకుండా
గుండెల మీద పెట్టుకొని సూసుకునుడే అత్తది
గుండెల కత్తులు దింపుడు రాదు

సినిమాను చెప్పాను. సినిమా చూశాక నాకు అనిపించింది చెప్పాను. కానీ ముఖ్యమైంది ఇంకోటి ఉంది. థియేటర్ లో జనాల గోల. ఇందు శివను మోసం చేసింది అని తెలిసినప్పుడు వాళ్లు మాట్లాడిన మాటలు. ఆ పిల్లను తిడుతున్నప్పుడు వాళ్లు వేసిన ఈలలు. ఇందుని శివ డాడీ నిలదీసినప్పుడు, ఇందువాళ్ళ నాన్న అసహ్యించుకున్నప్పుడు, చివర్లో శివ తన అంటరాని మోటు ప్రేమ మరణ వాగ్మూలం చెబుతున్నప్పుడు జనాల ఈలలకు సంభాషణలు వినపడలేదు. ఆధిపత్య మగ జెండర్ ఒక అమ్మాయి అబ్బాయిని మోసం చేయడం ఓర్చుకోలేదు. తనని శివ గోడకు అదిమి గొంతు నులుముతున్నప్పుడు వాళ్ళ కేకల్లో ఆనందం ఓ ఉన్మాదానికి పరాకాష్ట. ఆధిపత్య జెండర్, కులం, మతం తాము అణచివేస్తున్న అస్తిత్వాలు ఎక్కడో తిరగబడ్డాయనో, మోసం చేశాయనో తెలిస్తే తమని కాకపోయినా వాళ్ళ మీద మోసం చేయబడిన వాడికన్న ఎక్కువ కసిగా ఉంటారు. అదే అబ్బాయి మోసం చేసిన అమ్మాయిల సినిమాలు తీస్తే డైరెక్టర్లను తిడతారు. ఇదో రకమైన హిపోక్రసి. ఈ ఆధిపత్య హిపోక్రసి భావజాలం పోనికి ఎన్ని జెండర్ సెన్సిటైజేషన్ క్యాంపులు పెడితే మారతారో వీళ్ళు.
ఆధిపత్య కులం, వర్గం, మతం చేసే దోపిడిలో లైంగిక దోపిడీ ఒక భాగమే. దానికి జెండర్ లేదు. ఇక్కడ ఇందు అనేక రాత్రుల్ని దోచుకున్న వాళ్ళకి ఓ ప్రతీక. శివ దోపిడీకి గురికాబడిన వాళ్ళ ప్రతీక. శివ ఓ కోటేశు. ఆమె కామాంధు. శివ ఓ పాలేరు. ఆమె ఓ దొర్సాని. ఇంతకీ సినిమా పేరు చెప్పలే కదూ 'RX 100'.

Tuesday, July 3, 2018

ప్రేమలేఖ 13

నీకు గుర్తుందా
నిశీధి వేళ వెన్నెల వాన
బొట్లు బొట్లుగా మబ్బుల నుండి రాలిన చినుకులు
పక్కనే కడలి అలల హోరు
ఆ అలల్ని చూసి 'వాన చినుకుల అల' అని కదూ నువ్వన్నది. 
'అచ్చంగా నీలాగే, కొన్నిసార్లు మౌనంగా, మరి కొన్నిసార్లు హోరుగా హొయలు పోవడం అలలకే చెందింది'
అని నేనంటే ఎప్పటిలాగే ఓ నవ్వు విసిరావు.
అట్లా నవ్వడం నీకే చెల్లింది. 
సూర్యుణ్ణి చూస్తూ తిరిగే పొద్దు తిరుగుడు పువ్వు నవ్వు. నెలవంక నవ్వు. పెదాలను సింగిడిగా మలచిన వాన వెలిసిన నవ్వు. 
ఎట్టా నవ్వుతావు అట్లా. ఎద లోతుల్లో ఉన్న ప్రేమను ఏకకాలంలో పెదాలు, కనుల మీదికి  తీసుకువచ్చి. విప్పారిన ఆ కళ్ళని, అరవిరిసిన ఆ పెదాలని ఆ క్షణం ప్రపంచాన్ని మైమరచి చూస్తాను. నవ్వు విసిరేసి. వెన్నెలను చూపించి. అలల్లో ఆడించి. సీతాకోకచిలుకలా ఎగిరిపోతావు. మళ్ళీ నువ్వు వచ్చేవరకు పుప్పొడిని దాచుకునే పువ్వులా ఎదురుచూస్తాను. కొన్నిసార్లు గాయపడి వస్తావు. తెగిన రెక్కతో కన్నీళ్లతో వస్తావు. గాయాలకు మందు రాసుకొని, రెక్కలు కుట్టించుకొని, కాసేపు ముద్దు చేయించుకొని ఎప్పటిలాగే మళ్ళీ ఓ నవ్వు విసిరి వెళ్లిపోతావు.

నువ్వు నవ్వును అలా పెదాల, కనుల కొస నుండి విసిరిపోయాక ఇంకాసేపు అలాగే ఉండిపోతే బాగుండు, వీలైతే సర్వ కాలలందు, సర్వ సమయాలందూ అట్లాగే ఉండిపోతే బాగుండు అనుకుంటాను. వెన్నెలని చూస్తో. చుక్కల్ని లెక్కిస్తో. వాన చినుకుల్లో తడుస్తో ఉండిపోదాం అనుకుంటాను. సీతాకోకచిలుకవి కదా. స్వేచ్ఛగా ఎగిరిపోతావ్.
సీతాకోకచిలుకను అనుకున్నప్పుడు వాటి రెక్కలు కత్తిరిస్తున్న కాలంలో బతుకుతున్నాం అని గుర్తొస్తుంది.  బంధాలు, అనుబంధాలు, బాధ్యతలు అంటూ రెక్కలను కట్టేస్తున్న కాలం యాదికి వస్తుంది. ఎన్ని రంగుల సీతాకోకచిలుకలు వంట గదిలో మాడి మాడి నల్లరంగు ఒంటికి పులుముకోలేదు. సిలిండర్లు పేలి? నల్లగా మాడి పోలేదు. ఏది సీతాకోకచిలుకల సవ్వడి. తుళ్ళుతూ తిరిగే రంగురంగుల సీతాకోకచిలుకలు ఏవి. మొఖాలకు ప్లాస్టిక్ నవ్వుల్ని పూసుకుని తిరుగుతున్నాయి. ఎదలోతుల్లో బాధను ఉంచుకొని, కనురెప్పల మాటున సంద్రాన్ని దాస్తున్నాయి. ఎవరు చిదిమేశారు వాటి స్వేచ్ఛను?! ఈ మగోన్మాదం కదూ. వీడి విచ్చలవిడి తనం stud గా, వాటి స్వతంత్ర్య ప్రకటన bitch గా ముద్ర వేసింది ఈ మగ వ్యవస్థ కదూ. Feminism అంటే 'సమానత్వం కోసం జరిగే పోరాటం' అని గాక, 'ఆడ పెత్తనం' అన్న మగ వెధవ ఎవడు. వాడు కచ్చితంగా తాటక ముక్కు, చెవులు కోసినవాడి వారసుడో, పాలిస్తున్న పూతన చన్నుల నుండి రక్తం తాగి మరీ చంపిన వాడి వారసుడో అయి ఉంటాడు. ఈ దేశంలో వాళ్లే కదా తలలకు వెలలు కడుతూ గోడపత్రికలు అంటిస్తున్నది. బయటకి వచ్చిన సీతాకోకచిలుకలు వేటాడబడతారు అని వాఖ్యానిస్తున్నది.
సీతాకోకచిలుక ఎగరడం చూస్తుంటే ఎంత బాగుంటుంది. ఒక్కటి ఎగురుతుంటే చూసి చిన్నప్పుడు గంతులు వేసేవాళ్ళం. అదే రంగురంగుల సమూహం అయితే ఆ ఆ ఆనందానికి అంతెక్కడిది. కొన్నిసార్లు కాసేపు దాన్ని పట్టుకొని మళ్ళీ వదిలేసే వాళ్ళం. అది మళ్ళీ దొరకకుండా పోయేది. దాని రాకకోసం ఎదురుచూస్తూ ఉండేవాళ్ళం. ఆ ఎదురుచూపులో ఓ ఆనందం ఉంది. అయితే సీతాకోకచిలుకకు దారం కట్టి హింసించే పసి కౄరత్వమూ సమాజంలో ఉంది. బాల్యంలోనే స్వేచ్ఛను వాళ్లకి అర్థం చేయించకపోతే సీతాకోకచిలుకల్ని చిదిమెసే యవ్వనులు అవుతారు. ఆ యవ్వనుల వికృత క్రీడను చూస్తూనే ఉన్నాం. చదువుతూనో, వింటునో ఉన్నాం.
ప్రియమైన సీతాకోకచిలుక నువ్ రెక్కలు కట్టుకొని కాదు, రెక్కల బస్సు ఎక్కి పోయావ్. నువ్ నవ్వుతూ ఎగరడం చూడడంలో ఓ ఆనందం ఉంది.  ఎక్కడ పడిపోతావేమో అనే భయంలో చెప్పలేనంత ప్రేమ ఉంది.  నీ రాకకై చూసే ఎదురుచూపుల్లో వచ్చే జ్ఞాపకాల్లో ఏదో గ'మ్మత్తు' ఉంది. అందుకే ఈ నిశి రాతిరి వెన్నెల వేళ నీ జ్ఞాపకాలను కలబోసుకుంటూ రాస్తున్న లేఖ.