సంద్ర

సార్ పోస్ట్.

పడకదిగి వెళ్లి పోస్ట్ తీసుకున్నా.

ఎవరు రాశారు అని చూస్తే,

To,

Dear poet.

From,

సంద్ర

ఏం రాసుంటుంది. అని తెరచి చూస్తే,

'మై డియర్ పోయెట్, కవిత్వం అంటే పారిపోయే నీవు ఎంత బాగా రాస్తున్నావ్. ఎప్పుడు అకడమిక్ పుస్తకాలు దాటి చూడని నీవు. ఈ మధ్య లేఖలో రాసే ప్రతి వాక్యంలో వచనమే రాస్తున్నావ్. క్రితంసారి నువ్ రాసిన లేఖ ముగింపునీ ఎన్నిసార్లు చదువుకున్నానో. "నీవు లేని కాలమంతా/ కన్నీళ్లయి కారిపోయి/ కవిత్వమై కళ్లముందుకు వాలింది. నీవే రాకుంటే/ నీ పరిచయమే లేకుంటే/ నాకు నేనే కొత్తగా/ ఎన్నటికీ తెలిసేవాణ్ణి కానేమో. నీవక్కడా/ నేనిక్కడా/ దూరాల్ని దగ్గర చేస్తూ/ ఈ అక్షరాలు/ ఈ ఉత్తరాలు." నచ్చిందోయ్. నిజంగా. ఒక్కమాట చెప్పనా, నాకన్నా బాగా రాస్తున్నావ్. ప్రౌడ్ ఆఫ్ యు స్టుపిడ్. నా రీసెర్చ్ మొత్తానికి అయిపోయింది. అది అయిపోగానే నిన్ను ఎప్పుడెప్పుడు చూడాలా అని ఒకటే ఆత్రం. కండ్లనిండా నింపుకొని ఎన్నాళ్ళయింది. ఈ ఐదేండ్ల ఎడబాటును చెరిపేస్తూ నీ దరికి వస్తున్న.'

బోలెడంత ప్రేమతో.

  సంద్ర

అచంచలమైన ప్రేమను లేఖల్లో వ్యక్తపరచే తాను, ఐదేండ్ల తరువాత కళ్లముందుకు వస్తున్నట్టు రాసింది. ఎప్పుడు వస్తుంది. మళ్ళీ చదివా. తారీఖు చూస్తే రేపే వస్తున్నట్టుంది.

తన జ్ఞాపకాల్లో కాలం గడిచిపోయింది. గడచిన కాలమంతా ఒకవైపు. ఆమెతో కలసి నడచిన కాలం ఒకవైపు. స్వేచ్ఛగా ఉండటం అంటే ఏమిటి? అని ఎవరైనా అడిగితే తనని చూపిస్తే సరిపోతుందేమో. తన స్వేచ్ఛను ప్రకటించి పోయిన తాను, ఎప్పటిలాగే ఉత్తరమై పలకరించింది. ఈసారి ఎడబాటును ఓపమని గాక ఎడబాటును చెరిపెయ్య వస్తున్నట్టు.

ఇప్పుడంటే ఇట్లా రాస్తున్నాను గానీ తన పరిచయం లేకముందు ఎంత ముభావంగా ఉండేవాన్నో తలచుకుంటే నవ్వొస్తుంది. ఎంత అందమైనవి తన తలపులు, కేవలం అందమైనవేనా? అద్భుతమైనవి. నగ్నదేహంపై పారాడే సీతాకోకచిలుకలు పెట్టె చక్కిలిగింతలు.

'ఇన్ని నే న దినాన/ పన్నిన వ్యూహాన/ నిన్నెక్కడ కలసికొనినానో స్మృతికిరాదుగానీ/ నీవు లేవనునట్టి కాలమే లేదు నాకు"  బాలగంగాధర్ తిలక్, ఎవరెస్టు కైతను మా ఇద్దరి గురించి చెప్పేందుకే అనువాదం చేసిండా ఏందీ! అనే అనిపిస్తది. 'తాను నిదురించక నేను నిదురించు శయ్య గృహము నాకు పచ్చి శూన్యమ్ము' నాకోసమే చేశాడా అని అనిపించేలా ఉంటుంది 'నీవు'. తనతో కలసి ఉన్న కాలమంతా అక్షరాల ఆధారాలు అమృతం కురిపించిన రాత్రులైతే, తాను దూరమున్న కాలమంతా జ్ఞాపకాలతో గరళం గొంతులోకి దిగిన రోజులు.

ఎట్లా వచ్చింది తను జీవితంలోకి. గుడ్లగూబ కళ్ళది. ఇంతిత కళ్లేసుకొని, కోరుక్కు తినేలాచూస్తూ. మగాళ్ల కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ మాట్లాడటం ఈ సమాజంలో మాములు విషయం కాదు. ఏంటి ఈ పిల్ల ఇట్లా కళ్ళలోకి చూస్తూ మాట్లాడుతుంది అనుకునేవాణ్ణి. ఓ రోజు యూనివర్సిటీలో నడుస్తూ ఉంటే వెనకనుండి నెత్తిపై మొట్టి, వెనక్కి తిరగగానే కౌగిలించుకుంది. 'ఏంట్రా ఈ మధ్య కనపడట్లేదు' అని అత్యంత సహజంగా అడిగింది. ఏంటి ఈ పిల్ల పరిచయమై నాలుగు రోజులన్నా కాలేదు. ఎదో ఏండ్ల నుండి సావాసం ఉన్నట్లు మాట్లాడుతుంది. నడిరోడ్డుపై కావలించుకుంటుంది. ఈలోకంతో పట్టింపులేనట్లు. జనాలని, జనాల చూపుల్ని తప్పించుకు తిరగడం నాతో కాట్లేదు. ఈ పిల్లేమో తనకు లోకంతో, లోకులతో సంబంధంలేనట్లు వెళ్లిపోతుంది.

ఏదో ఓ సందర్భంలో కలవడం, మాట్లాడటం దినచర్యలాగానే అయిపోయింది. ఓ రోజు తన స్నేహితురాలి ఇంటికి పోవాలి రా అని పిలించింది. వెళ్లి వాళ్ళింట్లో కూర్చోని మాట్లాడుతుంటే ఓ ముసలమ్మ వచ్చి మా ఇద్దరిని, పరీక్షగా తనను చూసి మా ఎదురుగా కూర్చుంది.

'ఓయ్ అమ్మాయ్, ఎప్పుడు చూసినా మగరాయుడిలా ఆ ప్యాంటు, షర్టు వేసుకుని రాకపోతే ఎంచక్కా లంగా, ఓణిలో రావచ్చు కదా!'

'రాకూడదని ఏమి లేదు బామ్మ, కానీ లంగా, ఓణిలో బండిపై ఆటోకాలు, ఇటోకాలు వేసుకొని కూర్చోవడంకాదు అనే వేసుకోట్లేదు. ఈ ప్యాంటు, షర్టుల కన్నా కూడా చిన్న చిన్న నిక్కర్లు బాగా సౌకర్యంగా ఉంటాయి బామ్మ. వచ్చేసారి అవి వేసుకొని వస్తాలే'

ఏందీ ఈ పిల్ల ఇంత బాంబు పేల్చేసింది? ఇంకాసేపు ఉంటే ఏమేమి అంటుందో, అసలే ఆ ముసలావిడ అదోలా చూస్తుంది. ఈ పిల్ల అన్న మాటలకు ముసలామే ఊకుంటదేమో అనుకున్నా.

అంతలోనే అవును అమ్మాయ్ ఇంతకీ మీరేంటి?

'మీరేంటి అంటే ఈ దేశంలో, మీదే కులమనేగా? అదేనా బామ్మ నువ్వు అడుగుతుంది.

- అవుననుకో

'నాకు ఒక కులమంటూ లేదు. అయ్యదో కులం. అమ్మదో కులం. ఇక మతమంటావా! నాన్న కొద్దిగా భక్తుడు. అమ్మకు ఏ నమ్మకాలు లేవు.

అంటే దేవుడ్ని కూడా నమ్మదా ఏంటి?

ఉంటే కదా బామ్మ నమ్మడానికి. అయినా తెలియక అడుగుతా పెండ్లాన్ని అడవికి పంపినోడు, ఏడుగురు సవతులు తెచ్చినోడు, జూదంలో పెట్టినోడు, సంతలో అమ్మినోడు ఆదర్శం ఎట్లయిండ్రు బామ్మ.

ఏందో అమ్మా బొత్తిగా ఈ కాలం పిల్లలకు భయము, భక్తి లేకుండా పోతుంది. అంటూ వెళ్ళిపోయింది.

2.

ఉదయాన్నే లేవగానే తన నుండి ఫోన్, ఆర్జంట్ గా హాస్టల్ కి రమ్మని. వెళ్లి వేచి చూస్తుంటే మెల్లిగా వచ్చింది. మోకాళ్ళపైకి షార్ట్, క్రాప్డ్ టాప్ తో. జనాల కళ్ళన్ని తన కాళ్ళ మీదే. వచ్చి బ్యాగులోంచి ఓ పుస్తకం తీసి, పెన్ను ఉందా అని అడిగి ఎదో రాసిచ్చింది. రూంకెళ్ళేదాక పుస్తకం చూడొద్దని బాసతీసుకుని మరీ.

రూంకి వెళ్లి ప్రాజెక్ట్ వర్క్ రాస్తుండగా ఫోన్ చేసింది. రేయ్ ఇంతకీ చదివావా? లేదా అని. అప్పటికి గానీ గుర్తుకురాలేదు. తను పుస్తకంలో రాసిన సంగతి. 'లేదు. ప్రాజెక్ట్ వర్క్ రాస్తున్న, చదువుతా' అన్నా. 'నువ్వు, నీ ప్రాజెక్టు వర్కులు, సెమినార్లు, ఇవేగాకా జీవితంలో చెయ్యాల్సినవి చాలా ఉన్నాయిరా బాబు. ముందు అది చదివి కాల్ చెయ్'

అప్పుడు తెరిచా పుస్తకాన్ని, తను ఏం రాసిందో చదవడానికి.

“మై డియరెస్ట్.

“I love you without knowing how, or when, or from where. I love you straightforwardly, without complexities or pride; So I love you because I know no other way than this: where I does not exist, nor you, so close that your hand on my chest is my hand, so close that your eyes close as I fall asleep.” ― పాబ్లో నెరుడా

నా ఇష్టాన్ని వ్యక్తపరిచేందుకు ఇంతకన్నా గొప్ప వాక్యాలు రాయలేను. నా భావాల్ని చెప్పేందుకు సరిపోయే నా ప్రియకవి పాబ్లో కవితని పంపుతున్నా. కవితలో ప్రతి పదం, ప్రతీ పాదం నీపై నా అనుభూతే. నీది సహానుభూతి కావాలని ఆశిస్తూ. నీ సమాధానంకై వేచి చూస్తూ. “

సంద్ర

పుస్తకంలో తను రాసింది చదవగానే కాల్ చేశా.

:ఏంట్రా చదివావా?'

- చదివాను, నువ్ ఏదో ఇష్టాన్ని చెప్పాలని రాశావ్. ఆ కవిత సరిగా అర్థం కాలేదు. నువ్వంటే నాకు ఇష్టమే కానీ, ఇంతకీ అనుభూతి, సహానుభూతి కావడం అంటే ఏంటి?

'ఒసేయ్, పిచ్చిమొద్దు. అంతలా నీకోసం రాస్తే అర్థం కాలేదు అంటావేంట్రా!'

- నిజంగా అర్థం కాలేదు.

'అది ప్రేమలేఖరా బాబు, నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాని లేఖ రాశా'

ఊహించని పరిణామానికి నా వైపు నుండి నిశ్శబ్దం. ఆ నిశ్శబ్దాన్ని బద్దలుకొడుతూ, 'రేయ్ నాకు అనిపించింది చెప్పిన, నీకు ఏమనిపిస్తే అది చెప్పు.' అని ఫోన్ పెట్టేసింది.

మర్నాడు యూనివర్శిటీలో కలిసింది. ఏమి జరగనట్టే, ఏమి ఎరగనట్టే అత్యంత సహజంగా, ఎప్పటిలాగే పలకరించింది. కాసేపు అలా దిక్కులు చూస్తో, మధ్యలో మధ్యలో పుస్తకాన్ని తిరగేస్తో మాట్లాడుకున్నాం. మాటల్లో మాటగా, అవును. నిన్న ఎందుకు లేఖ రాశావ్? అని ఆడిగేసా.

'ఎందుకో రాసానో నిన్ననే చెప్పాను కదా' ఒక్కటే సమాధానం.

అసలు ఎందుకు రాశావ్, మరో ప్రశ్న

అదికూడా నిన్ననే చెప్పిన కదా, మళ్ళీ అదే సమాధానం.

అదే ఎందుకు.

పైకి ఇలా ముద్దపప్పులా కనిపిస్తావ్ గానీ, నీకు సమాజం పట్ల మంచి కన్సర్న్డ్ ఉంది.

అయితే ప్రేమిస్తారా?!

నాపట్ల కూడా అంతే కన్సర్న్డ్ ఉంది. అందుకు ప్రేమించా.

నీకెలా తెలుసు? నాకు కన్సర్న్డ్ ఉందని.

వేసుకున్న బట్ట కాస్త పక్కకి తొలగితేనే, చూపులు తిప్పకుండా, కళ్ళతోనే అనుభవించి స్ఖలించే చోట, నువ్వెప్పుడు ఏ అమ్మాయిని అట్లా చూడలేదు. అంతెందుకు ఇంత పొట్టి పొట్టి బట్టలు వేసుకు తిరిగే నన్ను, నాలాగే చూశావ్. నీ దోస్తులంతా, నా బట్టల్ని కామెంట్ చేస్తుంటే 'ఆమె బట్టలు ఆమె ఇష్టం. ఆమెకి సౌకర్యంగా ఉంటే సరిపోతుంది. సెక్సప్పీల్ చూడాల్సింది బట్టల్లో కాదు. నువ్వు షార్ట్ వేసుకు తిరగడానికి, ఆమె ఫ్రాక్ వేసుకొని రావడానికి పెద్ద తేడా ఏమీ లేదు. మీరు చూసే చూపుల్లో తప్ప, ఆమె బట్టల్లో తప్పు లేదు.' అమ్మాయిని మాంసపు ముద్దగా చోట, ఆమె వ్యక్తిగత స్వేచ్ఛని గౌరవించిన నువ్వు, నచ్చేసావ్. పైకి కనిపించే ముద్దపప్పువేం కాదు అనిపించింది అప్పుడు.

సంద్ర ఒక మాట చెప్పనా. నీలాంటి ఆధునిక ఆలోచనలు కలిగిన అమ్మాయితో కలిసి బతకాలంటే నేనూ నీలాగే ఉండాలి. నేను కాస్త రిసర్వడ్, నువ్వేమో అలా కాదు. కలిసిన వెంటనే కలిసిపోతావ్. నాలుగు రోజుల్లోనే ఆ మనిషిపై ఒక అంచనాకి వస్తావ్. ఇదిగో ఇలా కలిసి నెల రోజులన్న కాలేదు ప్రపోస్ చేశావ్. నేను ఇలాగే ఉంటాను. నీలాగ ఉండలేను.

- ఓసే ముద్దపప్పు, నువ్వు నీలాగ ఉన్నావు కాబట్టే నచ్చావ్. నాలాగా ఉండాలనే, మారాలనే స్వార్ధమేమి లేదు నాకు. అయిన నువ్వు నీలాగే, నేను నాలాగే ఉంటూ, ఇద్దరం ఒక్కటిగా ఉండటం ఎంత బావుంటుంది. నువ్వు నన్ను నీలా మారమని కాకుండా, నాలా ఉండలేనని అంటున్నావ్ చూడు అందుకు ఇంకా నచ్చావ్. నువ్వు నీలాగే ఉండు. నన్ను నాలాగే ఉండనివ్వు. నీకు ఇష్టముంటే, నేను ఇంకొకడిని చూసుకోక ముందే చెప్పు.

అంటే నాకోసం, నా జవాబు కోసం ఎదురుచూడవా.!?

ఈ ఎదురుచూపులు, నువ్వు కాదాన్నవనీ కన్నీరు మున్నీరై విలపించడాలు సినిమాల్లో బాగుంటాయి. నా వంటికి వాటికి పడవు. నువ్వు నచ్చావని నేను స్వేచ్ఛగా చెప్పినపుడు. నీకు నచ్చలేదనో, ఇంకేదో చెప్పే స్వేచ్ఛ నీకుంది. సరే నేను మీటింగ్ కు పోవాలి. కలుస్తా.

3.

కాలం ఎవరి కోసం ఆగదు కదా. కాలం ఒక జీవనది. అది ప్రవహిస్తూనే ఉంటుంది మనము ఆ నదిప్రవాహంలో పడి కొట్టుకుపోవాల్సిందే. మేము అంతే. ఎప్పటిలాగే రూంకి వచ్చిన సంద్ర. రేయ్ నాకు సముద్రం చూడాలని ఉంది అంది. సరే, ప్లాన్ చేద్దాం లే. లేదు, ఇవ్వాలే వెళ్దాం. ఏంటి పిచ్చా, హైదరాబాద్ కి ఎటు పది గంటలు పోతేగాని సముద్రం లేదు. నాకదంతా తెలియదు మనం వెళ్తున్నాం. ఇప్పటికిప్పుడు టికెట్లు ఎట్లా? నేను బుక్ చేస్తాలే. కాసేపు ల్యాప్ టాప్ మీద గడిపి ఆ రాత్రికే గోవాకి రెండు టికెట్లు బుక్ చేసింది.  ఉదయానికల్లా చేరుకున్నాం. దిగగానే క్యాబ్ తీసుకొని హోటల్ కి పోయి, లగేజ్ దింపగానే, రేయ్ నడువ్, బీచ్ కి పోదాం. కాసేపు ఆగు సంద్ర. నైట్ నిద్ర లేదు, లేచాక పోదాం. వస్తున్నావా? లేదా. సరే నడువు వస్తున్న.

బీచ్ కి వెళ్ళగానే తీరంలో కూర్చోని తదేకంగా సముద్రం వంక చూస్తుంది. అంతలా ఏం చూస్తున్నావ్ సంద్ర. ''ఎగిసిపడే అలల్ని. తీరం తాకి, వెనక్కి మల్లె అలల్ని. అలలు సముద్రంలోకి పోతున్నప్పుడు జాలువారే ఇసుకని. అదుగో దూరంగా నేల, ఆకాశాన్ని కలుపుతున్నట్టు ఉన్న దృశ్యాన్ని. సముద్రాన్ని తాకుతున్నటు కనిపిస్తున్న మేఘాల్ని. ప్రశాంతంగా అలలు చేసే శబ్దాన్ని విను. ఏ సంగీతకారుడు పలికించగలడు దీన్ని." సముద్రం అంటే అబ్సెషన్ ఎందుకు సంద్ర. నేనే సముద్రం కాబట్టి. అవును. నీలోతు,ఆలోచనలు, నువ్వు కొన్నిసార్లు మాట్లాడే మాటలు, వాటి అర్థాలు ఇప్పటికి అర్థంకావు నాకు. భవిష్యత్తులోనైనా అర్ధం అవుతాయో లేదో. ఎప్పటి నుండో అడగుదాం అనుకుంటున్నా, సంద్ర అంటే అర్థం ఏమిటి? సంద్ర అనే పేరు ఉందో, లేదో తెలియదు. అమ్మకి సముద్రం అంటే ఇష్టం. అందుకే సముద్రాన్ని షార్ట్ గా చేసి, మా అమ్మ పెట్టింది సంద్ర అని. నాకు సముద్రాన్ని చూడడం అమ్మతోనే అలవాటయింది. నాన్న దూరమయ్యాక ఇద్దరం ఇలా సముద్ర తీరంలో గంటలు, గంటలు, రోజులు, రోజులు గడిపేవాళ్ళం. అమ్మ లేకుండా సముద్రాన్ని చూడటం ఇదే మొదటిసారి అంటూ భుజంపై తలవాల్చింది.

ఎప్పుడు గంభీరంగా కనిపించే సంద్రలో, పైకి ప్రశాంతంగా కనిపించే సంద్రంలో ఇంత విషాదమూ ఉందా. అయిన బయట పడదేంటి. ఏమో ఈ పిల్ల అర్థం కాదు. అర్థమయినట్టే అనిపించే అర్థంకాని పిల్ల.

సూర్యుడు సముద్రంలోకి మాయమయ్యే దృశ్యాన్ని చూపిస్తూ, మెడపై చేతులు వేసి కావలించుకుంది. వదులు సంద్ర, చుట్టూ జనాలున్నారు. అంటే జనంలేకపోతే ఏమికదా?. సంద్ర ప్లీస్. "If you don't stop talking, I'll shut your mouth with mine, and start loving you. I'll take your breath". సంద్ర చాలు ఎక్కువైంది. ముందు ఇక్కడి నుండి పోదాం పదా. నోటిలో మాట నోట్లో ఉండగానే, మూసేసింది. విదిలించుకొని ఊపిరి ఆగిపోయేలా ఉంది సంద్ర. ఆగిపోతున్నప్పుడు చెప్పు ఊపిరి ఊదుతా అని, ఊపిరిపోయడం మొదలెట్టింది. కాసేపటికి ఊపిరూదడం ఆపి, ముద్దుకు స్పందించడంరాని Unromantic fellow అని రూంకి వెళ్ళిపోయింది.

రూంకి వెళ్ళేసరికి గాలిలో మేఘాలు తయారుచేస్తూ తాను. పక్కనే కిటికీలోంచి పడే వెన్నెల. వెన్నెల వెలుగు తనపై పరచుకుని, ఎప్పటికన్నా మరింత ప్రకాశవంతంగా తాను. డోర్ దగ్గర నిలబడి అలానే చూస్తుండి పోయా. ఆ అందాన్ని. మెల్లిగా కన్నుగీటి. పెదాలు సున్నాలచుట్టి ఓ గాలి ముద్దు పంపింది. కిటికీ తెరచి ఉందేమో? గాలితో పాటు తాకిన ముద్దుతో సోయిలోకి వచ్చా.

పొద్దటినుండి అలసిపోయి బెడ్ పై పడుకోగానే, వచ్చి పక్కన పడుకుంది. మాటల్లో కాసింత కాలం గడిచిపోయింది. కాసేపు మాటల్లేని యుద్ధం. గెలుపోటములు లేని యుద్ధం. రక్తపాతాలు లేని జలపాతాల యుద్ధం. యుద్ధం ముగిశాక. తొలికలయికలో కార్చిన కన్నీళ్లను తాను దాచాలనుకున్నా, చెదిరిన కాటుక తన కన్నీళ్లకు సాక్షం చెప్పింది. కన్నీరు వస్తున్న భరించడం దేనికి అంటే, కొన్ని తీపి బాధల భరింపు బాగుంటుందని. పక్కదిగి కాసేపు కిటికీలోంచి బయటకు చూసి, ఏదో రాసుకుంది.

పొద్దున్నే లేచే వరకు చుట్టూ చేతులు వేసి అల్లుకొని పడుకుంది. మెల్లిగా పక్కకు జరిపి పడకదిగి టేబుల్ ముందు కుర్చీలో కూర్చొని చూస్తుంటే, దూరంగా సూర్యోదయం. పక్కనే రాత్రి తాను రాసిన పుస్తకం. తెరచి చూశా.

"కిటికీలోంచి బయటకి చూస్తే, చూపుకు దగ్గరగా, అయిన అందుకోలేనంత దూరంగా సముద్రం. తీరాన్ని తాకుతూ అలలు. తీరాన్ని తొలుస్తూ అలలు. అక్కడ అలలు తీరంతో సంగమిస్తున్న అద్భుత దృశ్యం. ఇక్కడ అలసిపోయి, ఏసీలోనూ చెమటలు కక్కుతూ రెండు దేహాలు. నుదుటిపై స్వేద బిందువులు. ఏసీ గాలికి ఎగిరిపడుతూ వాడి తల వెంట్రుకలు. అనిర్వచనీయ ప్రేమను వ్యక్తికరించిన క్షణాలు. గుర్తుకురాగానే ఎరుపెక్కిన బుగ్గలు. వాన్నలా చూస్తుంటే మళ్ళీ ఓసారి ఊపిరి ఆపేసినంత పనిచేసి ఊపిరి పోయాలనిపిస్తుంది."  Such a naughty girl. అని నవ్వుకొని మళ్ళీ పడుకున్నా.

4

ఓరోజు హడావుడిగా రూంకి వచ్చి, రేయ్ నాకు oxfordలో సీటు వచ్చింది. ఇంకో పది రోజుల్లో ప్రయాణం. What? అంటే ఇప్పుడు నన్ను వదిలేసి వెళ్తావా!? నీకు తెలుసుకదా నాకు అక్కడ చదవడం కల అని, అయినా నేనేం నిన్ను వదిలేసి పోట్లేదు. రీసెర్చ్ కోసం పోతున్నా. మళ్ళీ వస్తా కదా. ఊహు, వెళ్లడం మానెయ్. ఇక్కడే రీసెర్చ్ చేద్దాం. సారీ డార్లింగ్, నో కాంప్రమైజ్ ఆన్ మై డ్రీమ్. అయిన నీకు ముందే చెప్పిన కదా. కొత్తగా ఇదేంటి. డోంట్ బి పోసేసివ్. అదంతా నాకు తెలియదు. కాంట్ లివ్ వితౌట్ యు. డోంట్ బి స్టుపిడ్. జస్ట్ కాంసెంట్రేట్ ఆన్ యువర్ రీసెర్చ్. వద్దు సంద్ర. ఉండిపో ఇక్కడే. ఆ రీసెర్చ్ ఏదో ఇక్కడే చేసుకో. అయినా ఎవరి ఇష్టానికి వారి ఉందాం అనుకున్నాం కదా. నేను అక్కడ సీట్ రావడం కోసం ఎంత కష్టపడ్డానో తెలుసుకదా. నువ్వే కదరా రాత్రంతా మెలకువుండి మరి నన్ను చదివించింది. ఒక్క ఫైవ్ ఇయర్స్ యే కదా. నీ రీసెర్చ్ కూడా అయిపోతుంది అప్పటికల్లా. నాలుగేళ్లలో ఫినిష్ చేసేందుకు ట్రై చేస్తా. అంతే అంటావా? అంతే. సంద్ర ఫిక్స్ అయితే ఎవరి మాట వినదు తెలుసు కదా. అయిన ఇది నా స్వేచ్ఛా, స్వాతంత్ర్యాలకు సంబంధించిన విషయం. అవసరమైతే నిన్నే వదిలేసుకొని పోతా. సరే పో, బాయ్. వెళ్తున్నా వెళ్తే మళ్ళీ రాను. నా నిశ్శబ్దాన్ని బద్దలుకొడుతూ డోర్ గట్టిగా వేసి పోయింది. తన స్వేచ్ఛను ప్రకటించి మరీ.

రెండు రోజుల తర్వాత క్యాంటీన్లో కలిసింది. ముఖం తిప్పుకుని వెళ్లిపోతున్న తన ముందుకు వెళ్లి, క్షమాపణ అడిగా. 'నువ్వు నీలాగా, నేను నాలాగే ఉండాలనుకున్నాం. నువ్వెప్పుడు నన్ను ఇది చెయ్యి, అది చెయ్యకు అనలేదు. నా ఇష్టానికి నన్ను వదిలేశావ్. నా తప్పుల్ని అర్థం అయ్యేలా చెప్పావ్ తప్పితే ఆధిపత్యం చెయ్యలేదు. నేను మాత్రం నీ కలని నాకోసం వదులుకో అన్నా ఎంత స్వార్ధపరుణ్ణి నేను. నువ్వు నీ ఇష్టమైన చోటికి వెళ్ళు. నీ ఇష్టమైనప్పుడు రా. అంతవరకు, అంతే ప్రేమతో ఎదురుచూస్తుంటా'. మాట్లాడటం అయిపోగానే గట్టిగా హత్తుకుంది.

సంద్ర రేపటి నుండి నిన్ను కలవను. మాట్లాడను. నువ్వు లేకుండా ఉండడం అలవాటు చేసుకోవడానికి కాస్త సమయం పడుతుంది. యూనివర్శిటీలో జాయిన్ అయ్యాక మెయిల్ చెయ్యి.

అప్పుడు కలిసిన తాను. తన స్వేచ్ఛను ప్రకటించి, గొడవపడి, అర్థంచేయించి వెళ్లిన తాను.  ఆ తర్వాత నుండి మెయిల్ కాలంలో కూడా ఉత్తరమై పలకరిస్తునే ఉంది. ఎప్పుడు రాసిన ఎదో కొత్త విషయం. ఎదో తెలియని ఉత్సుకత ఉంటుంది తన ఉత్తరాలలో. మళ్ళీ మళ్ళీ చదివించేలా రాస్తుంది. ఎప్పుడు చదివిన అదే కొత్తదనం. ఎట్లా అబ్బింది తనకు ఇట్లా రాయడం. బహుశా బాగా చదవడం వల్లేమో. తను వస్తుందనే విషయం ఒక్కచోట కాలు నిలవనివ్వడం లేదూ. సంద్ర. తిరిగొస్తుంది. నాకోసం వస్తుంది. మాకోసం వస్తుంది. ఎప్పటిలాగే నవ్వుతూ. అందమైన నవ్వులమోముతో వస్తుంది. తను నవ్వితే గనుక ముత్యాలు రాలిపడితే నేను ఈ ప్రపంచానికే ముత్యాల్ని ఎగుమతి చేయగలవాణ్ణి. సంద్రమంత అందమైన సంద్ర. మళ్ళీ వస్తుంది. ఆమె ఊహలు, జ్ఞాపకాలనుండి నన్ను దూరం చేసేందుకు   డోర్ బెల్ మోగిన మోత. ఇప్పుడెవరో అనుకుని ఒక నడక చేతిలో ఉత్తరం బల్లపై పెట్టి, తలుపులనుండి బయటపడి తలుపు వైపు....

(ఇందులో కొంతభాగం 8/4/2018న సాక్షి దినపత్రిక అనుబంద ఆదివారం సంచిక ‘ఫండే’లో ప్రచురితం)

https://www.sakshi.com/news/funday/funday-new-story-special-1061934