వసంతం నుండి శిశిరం వైపు

వసంతం వాడిపోయింది
కడలెందుకో చిన్నబోయింది

ఆశలన్నీ చిగురించే వసంతం
కొత్తపొద్దుల వసంతం’
అందమైన వసంతం
పెనవేసుకున్న వసంతం
ఎందుకో వాడిపోయింది

అలలపై ఊయలుపిన కడలి
ముంచేస్తూ ఎగిరేస్తూ ఆడించిన కడలి
ఎందుకో చిన్నబోయింది

నిత్య శరత్కాలపు వెన్నెల
వెలుగులు పంచే వెన్నెల
దూరాలను దగ్గర చేసే వెన్నెల
ఎందుకో మౌనందాల్చింది

నా ఎదను తాకిన వాన చినుకులు
తన కన్నీళ్లు కాబోలు

(తవ్వకాల్లో దొరికిన పాత కవిత)