దిశంబర్ 6

1

కాల్పుల శబ్దం. దూరంగా వినపడుతూ ఉంది. ఎదురుగా గుంపులు గుంపులుగా మనుషులు. అందరి కళ్ళల్లో ఎదో భయోత్పాతం. ఒళ్ళంతా రక్తం. కాస్త ముందుకు వెడితే వాళ్ళు నడచి వచ్చిన దారి పొడుగుతా ఎర్రని మరకలు. ఇది ఎర్రమన్ను నేలా!? అన్నంతగా ఆ తోవపై రక్తం.

కాలుపుల శబ్దం ఆగిపోయింది. ఓ సమూహం అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయింది. చెట్లదాటున దాగున్న మనుషులు ఒక్కరోక్కరిగా బయటకి వస్తున్నారు. వాళ్ళ రాకడ దూరం నుండే కనిపిస్తున్నది. అట్లానే ఇంకాస్త ముందుకు పొతే. సమూహం వదిలి వెళ్ళిన జాగా. పక్కనే గుబురు పొదల మీద. మానుల మీద. పచ్చికల మీద అంతటా ఎర్రని మరకలు. ఆకాశం పాన్ నమిలి ఊసినట్లుగా. మబ్బులు ఎర్రని నీళ్ళనే కురిసినట్లుగా. పచ్చని చెట్లమీద ఎర్రని మరకలు. చెట్లకు వేలాడుతూ దేహాలు. ఎక్కడపడితే అక్కడే దేహాలు. మృత దేహాలు. 

***********

2

భీమా...... ఫిర్ అజా జరా... అంటూ ఆర్ద్ర్తంగా ఓ గొంతు. ఎన్ని ఏండ్ల ఎదురుచూపో ఆ గొంతులో. ʹ ఎందరో మహాత్ములు వచ్చారు. ఎందరో మహత్ములు పోయారు. కానీ అంటరానివారు ఇంకా అంటరానివారు గానే ఉన్నారు.ʹ ఓ ఉపన్యాసం. మళ్ళీ కొన్ని గొంతులు. అంతే ఆర్ద్రంగా. దీనంగా. విషాదంగా. అదే పిలుపు. ʹభీమా... మళ్ళీ రావా ఓ సారి...ʹ

రేపే ఎన్నికలు. 

నేడు ఆయన వర్ధంతి. 

ʹఓటు ఆయన ఇచ్చిన హక్కు. దాన్ని వాడుకోవాలి.ʹ

ʹవైరుధ్యాల మీద ఆయన ఉపన్యాసం విన్నావా? ఇట్స్ టైం టు ఓవర్ త్రో దిస్ ఆటోక్రసి.ʹ

ʹఒక మనిషి ఒక ఓటు. ఒక వోటు ఒక విలువ.ʹ ఉపన్యాసం కొనసాగుతూ ఉంది. 

ʹఒక మనిషి ఒక విలువʹ. ఎవరో అరిచారు. అరుపు ఉపన్యాసంలో కలిసిపోయింది.

ʹమన రాజ్యం రావాలి. మనం రాజులం కావాలి.ʹ ఉపన్యాసం ఆగట్లేదు. 

ʹసంపద జాతీయం కావాలి. భూమి అందరికి దక్కాలి. స్టేట్ సోషలిజం. ఇంకా ముందుకు పోయి స్టేట్ లెస్ సోషలిజంʹ ఎవడో ʹస్టేట్స్ అండ్ మైనారిటిస్ʹ చేతిలో పట్టుకొని మరీ అరుస్తున్నాడు.

ఎవడ్రా ఈ పిచ్చోడు. రాజ్యం వద్దంటున్నాడు. అంటూ ఓ గుంపు, చేతులకు దారాలు, మేడలో రుద్రాక్ష ఉన్న నాయకుని వెంట పోతుంది.

ʹభీమా... మళ్ళీ రావా ఓ సారి...ʹ అదే గొంతు ఆర్ధంగా అర్ధిస్తున్నది. అంతే ఓ అగ్ర గుంపు మీదపడి ఆ గొంతును నులిమేసింది. ఆ పాట మూగబోయింది. అంతా మౌనం. 

కొన్నిరోజులకు మళ్ళీ అదే ఉపన్యాసం. మాయమైన మనుషులు చాలామంది మళ్ళీ కనిపిస్తున్నారు. చూస్తుండగానే కాలసూచికలో తేది మారింది. ఫోన్ తెరమీద చూస్తే అది ఏప్రిల్ 14.

***********

3

వరుసగా జనాలు. అందరి చేతుల్లో కాషాయరంగు జెండాలు. జై శ్రీరాం అని నినాదాలు. అందరి మొహాల్లో ఓ ఉన్మాదానందం. దూరంగా ఓ పురాతన కట్టడం. దాన్ని చూడాగానే వీళ్ళది పరుగులాంటి నడక. ఒక్కొక్కరుగా ఆ కట్టడం మీదకి ఎక్కుతున్నారు. సుత్తెలు. గడ్డపారాలతో దాని కూల్చేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నారు. చూస్తూ ఉండగానే అది కూలిపోయింది. అందరి కళ్ళలో ఓ వికృతానందం. ʹబృహదత్తున్ని చంపి, బౌద్ధరామాలను కూల్చిన ʹపుష్యమిత్ర శృంగుడిʹ ఆనందం అది. గోబెల్స్ తన అబద్దాలను నిజం అని నమ్మే జనాలను చూసి పడిన ఆనందం అది.ʹ

అరేయ్ ఆ నిండు నల్లనిదాన్ని ఆపండి. ఎవరో చేతులో త్రిశూలంతో అరుస్తున్నారు. అడ్డంపడి ఆమెను ఆపేశారు. ఒకడు త్రిశూలాన్ని ఆమె...

ఉలిక్కిపడి లేచాను. నేను రాత్రి పడుకున్న చోటే ఉన్నాను. ఓహో ఇదంతా కలా!? కండ్లముందటి విషాదమా!?